Öfke patlamaları, ağlama krizleri yaşayan çocuklarınıza uygulayabileceğiniz bir kaç yöntem
önereceğim. Bunların hayatınızda yer etmesi ve düzenli olarak yapılmasının çok büyük önemi var.
Her çocuğun mizacı eşsizdir o yüzden yöntemleri uygularken sabırlı kararlı ve tutarlı olun.
Çocuklarınıza duygularını tanımasında önderlik edebilirsiniz. Mesela okuduğunuz hikâyelerdeki
üzüntü, utanma, mutluluk, tiksinme, heyecan, şaşkınlık ve öfke duygularının yüz ifadelerini ve
seslendirmesini çocuğunuzdan yapmasını isteyebilirsiniz.
Çocuğunuzu gözlemleyin ve sinirlenmeye başladığını fark ettiğinizde,(ellerini yumruk yapar, dişlerini sıkar, kaşlarını çatar, gözlerini diker… gibi ) hemen onunla konuşun; “şu an öfkelenmeye başladın galiba istersen olaylar daha büyümeden bunu çözelim ister misin?” Gibi önerilerde bulunabilirsiniz.
Sinirlendiği esnada onu yalnız bırakmayın belki sarılmaya ihtiyacı vardır belki anlaşılmaya. Sarılmayı reddediyorsa o zaman onun göz hizasına inip göz teması kurup öfkesini onun anlayabileceği şekilde sorun. Ellerinizle göstererek “öfken bu kadar mı yoksa bu kadar mı“, ya da “öfken fare boyutunda mı yoksa bir fil boyutunda mı” gibi sorular sorarak duygularını somutlaştırmasına yardımcı olabilirsiniz.
Günlük olarak beraber nefes egzersizleri yapabilirsiniz.4 saniye yavaşça nefes alıp biraz tutup 8 saniyede yavaşça bırakabilirsiniz. Balon şişirmek, renkli mumları üflemek, çiçek ve meyveleri koklamak gibi oyuna çevirebileceğiniz aktiviteler de rahatlatıcı olacaktır.
Bunları düzenli uygulamanız ve çocuğunuzun rahat, sakin olduğu zamanları tercih etmeniz önemlidir. Çocuğunuzu tanıyıp ona göre aktiviteleri çeşitlendirebilirsiniz.