Çocuğunuzla anlaşamamak ve hayırı anlamıyor ya da ne desem tersini yapıyor yakınmaları çokça
fazla. Bebeğiniz doğduğu andan itibaren onunla konuşun. Onun ailenizde yeri, önemi ve tabi ki söz
hakkı olduğunu hissettirin.
Ona sadece boyutça minik bir birey gibi davranın. Dinleyin anlayın ve onun özelliklerine, karakterine SAYGI duyun. Sizi anlamaya başladığından 4-5 aylıktan itibaren ona neden – sonuç ilişkisiyle olayları anlatın. Bebeğinizin aklında sadece evet – hayır olmasın. Bunu yapıyorum çünkü.. ler ve bunu yapmıyorum çünkü… ler olsun. Ve önemlisinde bebeğinizi kısıtlamayın. O yapabileceklerinin farkında olsun ve yapabileceği her şeyi yapsın. Bebeklerin bir şeyler yapma girişimleri yaramazlık değildir.
O sırada özgüveninin ve karakterinin temellerini oluşturmakta. Bebeğiniz emeklemeye başladığından itibaren ona özel soyut ve somut güvenli alanlarınızı belirleyin. Burada özgür olsun. Artık yürümeye başladığında ve çevreyi; örneğin Mutfak dolaplarını karıştırırken; ona dolapların hızlı kapanıp parmağı sıkışabileceğini anlatın sonuçlarını anlatın ve bırakın. Gözünüzle çok dikkat edin fakat alıp bebeği başka yere koymayın “hayır dedim sana “ demeyin tekrar tekrar olabilecekleri anlatın.
Gerekiyorsa açma ve kapatma veya biraz daha tehlikeli işlemlerini birlikte yapma teklifinde bulunun. İstemiyorsa saygı duyun sadece izleyin. Fakat çok dikkatli olun ve bebeğinizi yetiştirirken her an atakta olun. Hiç bir zaman eliniz bebeğinizin üzerinde olmasın gözünüz daima üzerinde olsun. Bebeğinizi konuşarak sevgi ve saygıyla büyütün ve böylece hayır – lara gerek kalmasın.
Bebeğiniz büyüdü ve dışarı çıkmak, misafirliğe gitmek , tatlı reyonları , oto koltuğuna binmek , inmek , uyumak, uyanmak, kahvaltı etmek… ve daha çoğu sorunsa biraz gecikmekle beraber hala geç değil çocuğunuzla anlaşabilirsiniz. Umutsuzluğa kapılıp kendinizi kapatmayın. Sadece bir kaç zorlu eğitimden sonra hersey çok kolay olabilir. Fakat bilmelisiniz artık burda en önemlisi sizin kontrollü olmanız ve özgüveniniz. Verdiğiniz söylediğiniz kararı ; annem çocuğu ağlatma diyor , bütün herkes bize bakıyor gibi çocuğunuzun eğitimi için önemli olmayan şeyleri sokaktaki teyzeleri göz ardı etmelisiniz. Basit bir örnek : bebeğiniz markette bütün çikolataları almak istiyorsa ilk olarak ona şimdilik sadece bir çikolata alması gerektiğini ya da tatlı olarak kuru meyvelerin daha tatlı ve
midemize daha yararlı olduğunu hikayeleştirerek anlatın siz kontrollü olun. Çikolata istemek gayet
doğaldır sakın kızmayın şefkatle davranın incelikle anlatın. Çocuğunuz sürekli olarak her markete
gittiğinde ağlamaya alıştığından ilk başlarda zorlanabilirsiniz fakat ağlayıp çığlık atan bir çocuktan
daha kötüsü kontrolü kaybetmiş annedir; çocuğa bağırma tehdit ceza görmezden gelme herşeyi daha da kötü yapabilir. Burda da en başta yapılabilecek şeylerden biri ilk çikolatayı aldıktan sonra
çocuğunuzun göz hizasında oturun ve samimiyetle ve kendinizden emin, onun sadece bir çikolata
almasının onun için daha sağlıklı olacağını Ama marketten çıkınca eğer İSTERSE onunla koşu yarışı yapabileceğini yd evde kurabiye yapmayı teklif edin. İlk seferlerde zorlanacaksınız ağlaması geçene kadar ayağa kalkmadan onunla göz teması kurun ve kendinizden emin olarak durun kızgın üzgün ya da ne yapacağını bilmeyen bir tavır sergilemeyin.
Bu sırada konuşun çocukların aklı hemen başka tarafa çekilebilir merak etmeyin. Evdeki kahvaltınızdaki komik durumdan eve giderken yapacaklarınızdan bahsedin ve çocuğunuzun protestosu sonlanmaya başladığını hissettiğinizde kalkıp hadi bakalım bir an önce marketten çıkmalıyız gibi bir oyun havasında elinizi uzatın.
Zor olacak ama olacak sadece kontrolü kaybetmeyin. Çocuğunuzun da karakterine göre 4-6. kereden sonra artık bu davranışın kaybolduğunu gözlemleyebilirsiniz.
