Platformer sevenler için ne kadar da güzel bir ay oluyor öyle. Önce Astro Bot, sonra The Plucky Squire, şimdi de Disney Epic Mickey Rebrushed bizlerle buluştu. Epic Mickey, belki içlerinden en son tercih edeceğiniz oyun olarak gözükse de bu demek değil ki kendisi oynanmaya değmez bir oyun. Aksine, 2010’da Nintendo Wii’ye çıkan orijinalindeki sorunlarından arınmış, daha detaylı bölümler ve modern çözümler ile kesinlikle eğlenceli saatler vaat ediyor Mickey ve Disney arkadaşları.
Belki Şurada Küçük Mutlu Bir Ağaç Vardır
14 yıllık orijinalinin sadece Wii’ye çıktığı da göz önünde bulundurulduğunda remake için çok fazla değişimin ihtiyaç olduğu düşünülse de orijinal mekanik ve oyun döngüsü aslında eskimemiş. Bunu geliştirici ekip Purple Lamp de fark etmiş ki orijinal havayı korumuş. Haliyle orijinalini oynamışsanız aşağıdaki cümlelerin çoğu size tanıdık gelecektir. Mesela oyunun tamamen sırtını dayadığı boya/sil mekaniği. Mickey, elindeki fırça ile mekanlardaki bazı nesneleri hem boyayabiliyor hem de silebiliyor. Bu özellik sayesinde bir yerden bir yere giderken silinmiş olan nesneleri boyayarak kendisine yol yaptığı gibi önündeki engelleri de fırçasıyla silerek kaldırabiliyor.
Bu özelliği oyunun en başından en sonuna kadar aşırı bir şekilde kullandığınız için daha fazla kullanım alanı eklenerek derinlik sağlanılmaya çalışılmış. Mesela düşmanları da boyayıp silmek mümkün. Boyadığınız vakit kafalarında kalpler beliriyor ve sizle dost olup diğer düşmanlara saldırmaya başlıyorlar. Böylece tüm ortama (dayakla da olsa) mutluluk saçıyoruz. Ancak boyamak, silmekten daha zahmetli ve daha az e-ticket (oyunun para birimi) ile ödüllendiriliyorsunuz. Çünkü sevgi bir emek işi, yıkıcı olmak yapıcı olmaktan çok daha kolay bir eylem.
Bu iki farklı yöntem oyun boyunca karşınıza çıkıyor. Mesela haritada kurtarılması gereken bir Gremlin dostumuz var ama onu kurtardığınızda hazineye erişemiyorsunuz, ya da tam tersi. Boss savaşlarını da ister boss’u yok ederek ister farklı yollarla onu karanlığın etkisinden kurtararak alt etmek mümkün. Bu seçimler hikayeye de yansıyor ve oyunu tekrar oynamak için de bir sebep sunuyor aslında. Zaten New Game+ oyunu ilk kez bitirince hemen beliriyor “Gel gel tekrar başla” dercesine.
Bölümden Bölüme Koşuyorum
Epic Mickey’nin tek büyük bir haritası yok. Onun yerine, küçük ama keşfedilebilir mekanlar ve bu mekanlar arası oynayabileceğiniz 2D bölümler yer alıyor. Mekanlar tahmin edebileceğiniz gibi Disney çizgi romanlarından referanslar içeriyor. Zaten oyundaki her şey Disney ile ilgili. Ne kadar bu dünyaya ilginiz varsa o kadar çok oynama zevkiniz artacaktır. “Aaa bu şuradaki karakter, aa bu şu bölümdeki düşman” diye diye oynarken zaten bir bakmışsınız oyun bitmiş.
Bölümlerin kompakt yapısı da ilerleme hissini güzel veriyor oyuncuya. Dur şurayı boyayım üstünde sandık vardır, dur şurayı sileyim üç beş e-ticket kaparım diye diye bir saat olmadan bölümü bitirip diğerine geçmek güzel bir tatminlik yaratıyor. Ancak oyun boyunca hep aynı şeyleri yapıyorsunuz. 5. saatte yaptıklarınız ile 10. saatte yaptıklarınız arasında çok az fark olacak. Mesele bu temel oyun döngüsü sevip sevmemekle ilgili, ben sevdim ve aktı gitti oyun.
2D bölümler, oyundaki çeşitliliği arttıran en önemli kısımlar olmuş. Bazen siyah-beyaz, bazen neon renkli yerler, bazen bambaşka bir tarz, direkt çizgi filmden bir bölümün içinde gibi hissediyorsunuz hem mekan hem de karakter tasarımlarıyla.
Bölümlerde kurtardığımız Gremlinler ya da farklı karakterler beraberinde bize iyilikler yapıyor. Bu, bazen boss dövüşünde yardım etmek oluyor bazen gizli bir yeri açığa çıkarmak oluyor. Böylece iyilik eden iyilik buluyor. Disney oyunu diye böyle mesajlar veriyorum, yoksa yani..
Ancak önemli bir nokta, bu oyundaki platform yapısı Super Mario’lar gibi değil. Orada sürekli farklı mekanikler, farklı bölümlerle harmanlanıp oyuncuya sunulurken burada sadece sıçrayıp boyuyoruz/siliyoruz. Yani böyle “Vayy be nasıl düşünmüşler” dediğiniz içerikle çok az karşılaşacaksınız. Ve neredeyse hiçbir zaman zorlanacağınız bir durum olmayacak. Aynı durum düşmanlarda da geçerli, herhangi bir zorluk olmadan hallediyorsunuz. Zaten oyun her şeyi açıklama konusunda çok ısrarlı. Bölüm başı “Bak şunu şunu yapacaksın, sonra şunu şunu” öğüdünü alıyoruz. Sonra yol ortasında bir daha “Güzell! Şunu şunu yaptın, geriye kaldı şu şu” hatırlatması geliyor. Sürekli diyalogla, üstlelik karakteri oynatamadığın cinsten diyalogla kesilmek sinir bozucu olabiliyor. Belli ki hedef kitlesi küçük yaşta insanlar ama hele bir deneyeyim de beceremezsem öyle bana haber et, değil mi?
Remake ve Ortadan Kalkan Sorunlar
Orijinaline çok sadık bir remake dedik ama detaylı anlatmak gerekirse; bölüm sayısı, bölüm içeriği, ara sahneler hemen hemen aynı. Ancak mekanlar çok daha fazla detaylı, ara sahnelerin çözünürlüğü arttırılmış ve Mickey’nin kontrolü çok rahat. Artık Mickey sprint ve dash de yapabilyor. İlk oyundan gelen kamera kontrolü sorunları da yok. Ayrıca herhangi bir performans sıkıntısı da yok. PC’de zaten farkında oldukları küçük takılmalar harici yağ gibi akıyor oyun. Steam’de demosu da var, deneyebilirsiniz.
Bu noktada verebileceğim en büyük eksi karakterin yeteri seviyede sıçramış olmasına rağmen herhangi bir tepki vermeden dümdüz aşağıya inmesi olur. Hani, tam ucundan tutarken aşina olduğumuz eliyle tutunma animasyonunu da yapmışlar ama iyi çalışmıyor maalesef. Neyse ki zamana karşı bir şey yapmıyoruz da dert olmuyor yoksa cidden sinir bozucu olurdu.
Ayrıca, keşke en azından ara sahnelere seslendirme gelseymiş dedim. Intro ve outro ara sahneleri hariç (ki harika onlar) her şey metin üzerinden. Muhtemelen bütçe yüzünden seslendirmenin es geçilmesi oyunu daha da iyi yapmaktan alıkoyan bir fırsat olmuş. Çünkü ara sahneler, hikaye, karakter falan çok tatlı bu oyunda.
Nihayetinde Disney Epic Mickey Rebrushed, orijinal oyunun aksine, yeni oyuncuların kolayca ve keyifle, istediği platformda oynayabileceği çok başarılı bir remake olmuş. Keyifli boya/sil mekaniği ile kimimizin çocukluk kimimizin şimdiki Disney karakterlerini yüksek çözünürlükte görmek mutluluk verici. Bence bu yol Epic Mickey 2 Remake’e de çıkar.